Verleidelijke dames in een burka

Ik kijk wederom uit over het meer. Dit maal met een klassiek muziekje op de achtergrond, live piano, beetje jazzy, obers in pak en palmbomen om mij heen. De wolken zijn mistig en verdikt, als een landschap van bergen in de verte. Je zou er gedichten van gaan schrijven. Alles lijkt verstilt.

Ook opvallend. Veel chique moslims hier, waarvan sommige geheel in burka met alleen de ogen open gelaten, lopen heel trots en elegant hand in hand met hun man. Met pumaatjes onder de burka. Hippe zonnebrillen. Én een vrouw met een Burberry hoofddoek met bijpassend burka met Burberry randje onderaan. (!) De rijke olielanden beleggen hun geld in het veilige Zwitserland. Zijn wij ook meteen veilig omdat hun geld dichtbij ons is.

En ook gekke, vrije mensen hier, meer dan in Vevey (ben nu in Montreaux) en gekke gezinnetjes die overal vandaan lijken te komen. Met nóg vreemdere hondjes. ggrrrrr. hhrrrggrrr doen de kleine hondjes tegen elkaar. Maar dat is dan ook het enige onvertogen woord dat je hier hoort.

* * hij leidt haar naar een bankje, ze gaat met haar hoofd naar het meer gericht zitten. Zodat niemand ziet hoe ze haar hoofddoek voor haar mond weghaalt en een lik neemt van haar ijsje * *

De verleiding is te groots met die dames in een burka. Parelrandjes, zijden stoffen, knisperend. Zelfs ik, kan alleen nog maar aan sex denken. Je ziet haar ogen, met kohl omrand. Je wil haar mond zien, haar benen, haar voeten strelen. Zou dat de échte reden zijn? Want wie O wie vraagt er nu eigenlijk om een burka?? Ik lees overal dat Allah (zijn naam is groot) het niet is. Dus wie dan wel?

De vrouw is een geheim. Het geheim van een man.
Of, blijven ze liever het geheim van zichzelf?

kijk voor prachtige foto's van meisjes in Burka naar de serie Sisters van Martine Stig. Waarbij ik graag opmerk dat op het moment dat zij de foto maakt, zij roept: "Smile!". Zie hier het resultaat ; ) (even vergroten)

Een 2e klas reis

Soms reis ik liever 2e klas in de trein. Mijn mega luxe van een 1e klas OV Jaarkaart kent ook zijn keerzijde. 's Avonds terug om een uur of zeven begeef ik mij tussen vermoeide mannen in grijze pakken die zich verdiepen in een dossierstuk, het Financieel Dagblad of hun laptop. Trouwringen geven de vrouw thuis weer waar ze naar toe gaan. En dan ik, in vrolijke kleuren gekleed met een futuristische strip of de Donald Duck. Of mijn laptop natuurlijk ; ) Maar dat is een Mac. Er reizen overigens ook hele leuke mensen 1e klas en die grijze mannen geven ook een soort rust.

In de 2e klas kwam het verhaal van de zwevende priester tot mij. Plezier, kabaal, een aangeschoten jongen met zijn vouwfiets en een échte Rotterdamse. Kletsen. Zomaar over van alles. De gekkigheid der dingen. Vierkante wielen waar je vroeger nooit last van had en een prestige brug in Rotterdam die niet tegen wind kon.

De Rotterdamse schaterde het uit! Ze las de krant en las voor: 'Zwevende priester verdwenen, toen hij opsteeg aan duizenden ballonnen'. Het verhaal werd steeds bizarder. Toen bleek dat het een reis was bedoeld om geld op te halen voor vrachtwagenchauffeurs. Hij was vertrokken in een opblaasbare stoel, de wind hem de andere kant op had gewaaid en zijn mobiel het niet meer deed. Toch gek dat er geen vliegtuigje meevloog.

De priester. Op een dag zei hij 'Ik heb een goed idee!', en iedereen verklaarde hem voor gek, maar vond het uiteindelijk ook een goed idee 'Uniek in de geschiedenis!'. En nu is hij kwijt. Dacht hij, 'God roept mij' toen hij de andere kant op werd gestuurd? In de trein was iedereen het er toch over eens dat het de bedoeling van God was geweest 'Hij zal wel iets of zijn kerfstok hebben gehad'.

Of niet. En was het de bedoeling van God om wereldwijd te laten zien dat je waanzinnige ondernemingen kunt starten, zomaar voor je plezier én voor het goede doel? Het onbereikbare nastreven. En dat er dan altijd mensen zijn die je helpen je droom te realiseren. Ongeacht de goede afloop ..... Op hoop van zegen.

De Avondwinkel

Ik liep naar de avondwinkel. De tv staat aan. Ze kijken naar een interview met een katholieke priester. Ik laat iedereen voor gaan om te luisteren. Het gaat over de kracht van het hier en nu. In het hier en nu kun je de heelheid ervaren die hetzelfde is als God.

Ik vraag of hij Islamitisch is. Ja. Verhaalt de Imam ook over de kracht van het hier en nu? Dat wist hij niet. Wel, verhaalde de Imam over de kracht om jezelf te zijn. In heelheid te gaan staan voor dat wat je bent. En vanuit daar te leven.

‘Alles wat met God te maken heeft is toch goed!’ voegde hij eraan toe. ‘Het enige verschil is dat jullie Jesus als zoon van God beschouwen en wij hem als een profeet zien. Voor de rest is het allemaal hetzelfde’. Ik was het helemaal met hem eens. Maar waarom dan zoveel oorlog? ‘Dát, heeft niets met God te maken, maar met politiek’. Inderdaad.

Maar waarom verenigen de geestelijken zich niet? De politieke leiders doen toch ten minste hun best, bij de verenigde naties enzo. Maar waar komen de geestelijk leiders van alle geloven eigenlijk bij elkaar om vrede te stichten? Hij vertelde van Koningin Beatrix, van wie hij een groot voorstander was, en dat zij alle hoofden van de geestelijken bij elkaar had tijdens een gesprek.

Volgens hem had dat toch een ander niveau dan het gesprek wat wij voerden (ik hoop van niet). Hij zei dat zij er nooit uit zouden komen of Jesus nu een profeet was of de zoon van God. Ik zei dat ik dat totaal onbelangrijk vond. Het gaat toch om de intentie?

En iedereen luisterde mee. Want natuurlijk. Wij zijn het toch die elkaar vinden? Ja. Maar het zou fijn zijn als de hoofden van alle religies elkaar zouden treffen om te spreken over de overeenkomsten en hun liefste wens deelden. En er op aanstuurden!!!! Om samen een mooie wereld te scheppen.

En ..... wat ben ik gezegend met mijn naam. Hoe heet je, vroeg hij toen we een kwartiertje hadden gekletst. Noor.’Ooh, Noor, Licht!’ Inderdaad. Licht in het Arabisch. ‘U straalt ook helemaal!’. ‘Ik heet AbdelKarim’, ‘, Aangenaam, Wat een mooi gesprek’. Dat vond hij ook. Nu de rest nog.

De kerst mis

We gingen naar de kerstmis. In de Sint Laurenskerk te Rotterdam. Op kerstochtend. Omdat ik zo graag Taco Noorman eens wilde horen preken. Het orgel was groots en bombastisch. Het koor heel zuiver en bijzonder. En Taco, was helemaal zichzelf! En hield een prachtig verhaal. Eerst over een vergeten kerstdier, een eenzame wolf die zo graag vriendelijk wilde zijn en uiteindelijk Josef en Maria naar de stal heeft gebracht.

En een prachtige metafoor over de zeug die biggetjes kreeg. 12 kleine biggetjes floepten zo uit haar grote lijf. 12, precies zoveel tepels ze had! En toen kwam er nog eentje. De 13e, veel kleiner dan de rest. 'Moet je eens opletten wat er nu gebeurt' zei de boer. En alle 12 biggetjes liepen naar de kleine en stapte op hem. Net zo lang tot hij stikte.

'Dat is de natuur!' riep de boer, en greep niet in. En leven wij ook in zo een wereld waarin het recht van de sterkste geldt? Je moet opkomen voor jezelf en de zwakkeren wegduwen. Omdat jij dan het eten hebt? Er volgde een betoog over egoïsme. Is alles niet zuiver voor jezelf bedoeld? Zelfs het geloven in God. Goede daden doen om bij God een wit voetje te halen? Om het licht te bereiken en eindelijk een kind van God te worden?

Gelukkig nam het verhaal een andere wending. Je bent natuurlijk al een kind van God! (of van het licht, het universum, het grote alles) Je hoeft niets te bewijzen. Je hoeft niet iets te worden en uit naam van God (of het streven naar zijn aandacht) de meest eigenaardige daden te verrichten (God zou zich schamen om wat er allemaal uit zijn naam gebeurt!). Je draagt het licht al reeds in je.

En als je je er voor open stelt kun je het zien. En pas dan, kun je er ook op bevraagd worden. Kunnen andere mensen je aanspreken op je zuivere intentie. Er ontstaat dan een werkelijk contact, een echte ont-moeting van waaruit je je leven vorm kunt geven. Voor jou, voor mij, voor ons.

Toch jammer van al die grijze mensen in de kerk. De paar kinderen. Voor zo een mooie boodschap. Ik sprak er met Jan Vaessen over (dominee in Gasselte) die voornemens is om eigentijdse invloeden op te nemen in de kerk. En de kerk weer een echt ont-moetingsplaats te maken. Van waaruit je zingevingsvraagstukken kunt onderzoeken. Elkaar kunt inspireren. Want natuurlijk.