Posts tonen met het label gedicht. Alle posts tonen
Posts tonen met het label gedicht. Alle posts tonen

woensdag 22 juni 2011

In een schitterend gebrek schuilt soms het mooiste


De schoonheid dwaalt
van ogenblik naar ogenblik
Voor hen die haar wil zien
Soms moedeloos aan deuren kloppend
die dicht blijven voor haar schittering

Angstige ogen dwalen rond. Verblind
door kortzichtigheid en een heilig moeten
Ontmoeten de schoonheid allang niet meer
afgesloten van het eigen gevoel

De Schoonheid! De Schoonheid!
bejubeld en bezongen
een lofzang op de ímménse ruimte
soms weggegooid als een poetsdoek
omdat mensen niet voor haar durven kiezen

die woekeren met tijd en onmacht
met de maakbaarheid die zij verstaan
met de eisen aan zichzelf
van perfectie

Oh Schoonheid!
Hulde aan jouw aards bestaan
Mijn grootste troef
Mijn grootste pijn
om te leven en waarachtig te zijn

Ik wil je drinken tot de laatste druppel.

Schoonheid is vormgegeven liefde

woensdag 15 oktober 2008

De Waarheid


De waarheid woont,
de waarheid is,
de waarheid is herkenbaar.
Stel je eens voor dat iedereen de waarheid weet?

De waarheid woont in oude stenen en in het onbewaakte ogenblik,
In de ogen van de onbevangene, een kind, dat niet weet
dat de waarheid de waarheid is,
Want, als je denkt de waarheid te vinden, zo, dat het vastomlijnd is en je er een constructie omheen kunt bouwen,
Dan heb je het mis, dan is de waarheid al weer voorbij.

De waarheid wil ongrijpbaar blijven,
Net als ik.

Maar, hoe kun je een ongrijpbare waarheid herkennen?
De herkenning is van jou.
En dat is wat je ermee doet.
Dat maakt, dat de waarheid voor iedereen anders is,
En zich aan iedereen anders openbaart.

Maar hoe kun je er dan over praten?
De herkenning die ondefinieerbaar is en zo moeilijk in woorden te vatten.
Er zijn geen woorden voor de waarheid.

Je vervalt in termen als ‘ik voel’, ‘ik denk’, of,
‘ik weet het zeker’,
maar je kan er nooit een ander mee overtuigen!

Dat maakt de waarheid breekbaar,
Maar voor jou een rotsvast vertrouwen.
‘alles van waarde is weerloos’, schreef Lucebert,
en misschien bedoelde hij dit.

En dat is het ongrijpbare, en toch kun je het delen,
Als je de herkenning deelt.
De vonk van het onbewaakte ogenblik,
Van het oplichtend moment.
En dan het lef (!) om er samen iets mee te doen.

Of liever, de wetenschap dat de herkenning de waarheid is,
Voor ieder persoonlijk, je hoeft niet te weten,
Enkel het vertrouwen in elkaar dat je de vonk van het oplichtend moment
Meeneemt in je verdere handelen en beslissingen,
Dan herken je elkaar.

Of liever, herken je de waarheid in elkaar,
Of, de waarheid van de ander.

Wat, als iedereen de waarheid zou herkennen?
Dan is er werkelijk respect.


Quid est veritas?
Wat is de waarheid?

Vir qui adest!
De man, de mens, die er is, die erbij is.


De herkenning van de waarheid,
Zo, dat je er sprakeloos van wordt.
Kun je de waarheid samen groter maken?
Ja! Door haar los te laten en te laten zegevieren.
Vrijheid is liefde.


Noorderlicht, Altafulla 10 april 2006

gepubliceerd in de Zomereditie van Great Place to Live
foto: Noor in Argentina

maandag 14 april 2008

Het vuil, de stad en het plein.


Lieve stad.

Ik denk dat jij heel mooi bent.
Ik zie het soms,
en soms heel vaak.

Waarnaar ik kijk
Is mij een raadsel.
Lelijkheid, storm en wind
Weidse vergezichten en ook mensen

En toch lijkt alles een mogelijkheid
Een deur naar een andere wereld.
Het groen geeft licht, het asfalt glittert,
En ik loop als enige over het grote plein.

Helemaal niet alleen
Want alles schijnt me toe

Noorderlicht

gepubliceerd in de Nieuw Rotterdam 2007