De schoonheid dwaalt
van ogenblik naar ogenblik
Voor hen die haar wil zien
Soms moedeloos aan deuren kloppend
die dicht blijven voor haar schittering
Angstige ogen dwalen rond. Verblind
door kortzichtigheid en een heilig moeten
Ontmoeten de schoonheid allang niet meer
afgesloten van het eigen gevoel
De Schoonheid! De Schoonheid!
bejubeld en bezongen
een lofzang op de ímménse ruimte
soms weggegooid als een poetsdoek
omdat mensen niet voor haar durven kiezen
die woekeren met tijd en onmacht
met de maakbaarheid die zij verstaan
met de eisen aan zichzelf
van perfectie
Oh Schoonheid!
Hulde aan jouw aards bestaan
Mijn grootste troef
Mijn grootste pijn
om te leven en waarachtig te zijn
Ik wil je drinken tot de laatste druppel.
Schoonheid is vormgegeven liefde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten