Zeil met mij de crisis uit

In mijn zoektocht naar een schipper met zeewaardig schip ontmoette ik een bijzondere man. Na een goede en creatieve carrière besloot hij na de crisis in 2008 om zich voor te bereiden op de volgende crisis. Van het voorgerecht naar het hoofdgerecht. Hij stelde alles in werking.

Eind juli vliegt hij uit. Naar zijn schip in Brazilië om vanuit daar naar Patagonia te varen als het daar zomer is en daarna de Pacific op te zeilen richting Polynesië. Naar verluid doen meerdere schippers dat en is het daar een walhalla met parelwitte stranden en een overvloed aan vruchten en vis. Zijn eigen schip zit tot de nók toe vol zaden en aarde en alles dat nodig is om op zee te overleven.

Overigens zoekt hij ook nog een zeilvrouw, of twee om dit avontuur mee aan te gaan. Stoere off-grid living dames met lef. Dus, hád je toevallig plannen, leave me a note, dan breng ik je in contact.

We kregen een interessant gesprek over deze tijd. Hoe om te gaan met deze crisis. Alhoewel ik een goede zeiler ben, zeil ik eigenlijk niet gauw wég uit een situatie. Ik ben meer van de stijl, in het oog van de orkaan staan, daar is het veilig. Toch zijn er meerdere zoals hij. Op online fora wordt er al geroepen 'kunnen we ons nog onttrekken aan verplichte vaccinatie en waarheen kunnen we vluchten als dat niet meer kan'. Mensen willen in kleine gemeenschappen zelfvoorzienend leven.

De zeiler is voorbereid.
De off-grid living mensen zijn voorbereid.
Zijn wij voorbereid op de komende periode? Wat kies je?

Voorbereiden betekent ook dat je dit wereldbeeld accepteert. Dat je aanvaardt dat de toekomstige jaren een soort gevangenis zijn. Met verplichte vaccinatie, geen toegang tot basisvoorzieningen als je niet gevaccineerd bent, verregaande controle van ál onze bewegingen (mogelijk gemaakt door een nano chip of app of vaccinatiepaspoort in combinatie met 5G). Een soort politiestaat met gerobotiseerde politie. En, om eerlijk te zijn. Het ligt er niet ver vandaan. Nu al schreeuwen drones 'houdt afstand' en wordt er geëxperimenteerd met gerobotiseerde handhavers. Zelfs de grondwet houdt geen stand. Alles voor 'onze veiligheid'.

(lees hierover ook mijn artikel 'de onzichtbare vijand die van iedereen een verdachte maakt')

Je accepteert dit wereldbeeld.
En omdát je dat accepteert, geef je deze realiteit bestaansrecht.

Maar toch ... een zeiler schippert letterlijk met de elementen en zijn schip, houdt koers én stelt de koers bij als de elementen daar om vragen..

Zeil met mij de crisis uit ..... het is verleidelijk he ..... parelwitte stranden, een zongebruinde huid ...

In het paradijs wachten totdat het over is. Tot het tij weer is gekeerd en de wereld weer in vrede is. Ómdat een crisis noodzakelijk is. Zodat de wereld inziet dat liefde en duurzaamheid fijner zijn. We leven mét de aarde. Totdat mensen zien dat wij het zijn, waar we zolang op hebben gewacht. Dat wíj het zijn, die de wereld vormgeven.

En nu juist door dat woordje 'wij', zeil ik niet weg.
Maar blijf staan in het oog van de orkaan.
En geef vorm.

En jij?
Wat kies jij?

Ik ben benieuwd!
Het is heerlijk te weten dat er zoveel manieren zijn en we allemaal onze plek innemen.
In het creëren van een Great Place to Live.

Nu ben jij.

De feminiene en masculiene bestuursstijl

Ik schreef er over op Lilith Ontwaakt. 

Een goede balans tussen feminiene en masculiene kwaliteiten is een balans tussen het bieden van structuur én sturen op flow en intentie. Dit toepassen in beleid en bestuursstijl is niet altijd gemakkelijk. Wél de moeite waard.

In dit artikel lees je er meer over. Met praktische voorbeelden en actuele onderwerpen. De zorg, de Corona maatregelen en natuurlijk het vrouwenquotum. Ook geef ik inzicht in mijn eigen bestuursstijl met Great Place to Live en andere projecten. 

Geniet er van.

https://www.lilithontwaakt.nl/de-feminiene-en-masculiene-bestuursstijl/

* * * 

Dit artikel verschijnt in de serie ESSENTIEEL LEVEN, de podcast waarin Hans Van Willigenburg Noor Bongers bevraagt over economie, leiderschap, politiek, liefde en de toekomst. 

Dit artikel hoort bij deel 2, leiderschap vanuit feminiene waarden. 

De onzichtbare vijand die van iedereen een verdachte maakt

1. 

'OH, jij hebt nog géen mening!' zei hij twee dagen na de aanslagen op 9/11. De wereld was in rep en roer en ik had inderdaad geen mening. Wél wist ik dat iemand een Meesterzet had gedaan die de wereld voorgoed had veranderd. 

De wereld werd daarna overspoeld door veiligheidsmaatregelen tegen terrorisme. Onschuldige mensen werden opeens állemaal verdacht een terrorist te zijn en moesten zich bewijzen het niet te zijn. Iedereen liep door poortjes, werd gefouilleerd, was verdacht. Het trok alle financiën. 

Er werden borden geplaatst in Rotterdam ‘wij waken met camera’s over uw veiligheid’. Ohja, dacht ik toen, is dat zo? Is dit veiligheid? Er ontstond een diepe angst in de samenleving met verstrekkende gevolgen. Het polariseerde bevolkingsgroepen.  

Het lijkt op nu. We vechten tegen een onzichtbare vijand, er zijn verregaande maatregelen, waar gezónde mensen zich aan moeten houden. Waarin de overheid opeens intimiteit kan beboeten (!), en straks met de noodwet je huis binnen mag komen, je gangen mag nagaan etc. etc. etc. 

Een samenleving waarin ieder gezond mens verdacht is. En zich voortdurend moet indekken en bewijzen. Die schúldig is als hij een ander mens aanraakt.    


Bestuurlijke integriteit  

De overheid regeert met repressie, normen en (eenzijdige) berichtgeving. Waarvan je je inmiddels kunt afvragen of dit juist is en berust op een integere grondslag waarin de vitaliteit van onze samenleving wordt gediend.  

Wat ik zie is dat in de maatregelen van de regering angst zegeviert. Zij komen voort uit angst (voor de onzichtbare vijand) en vergroten angst. Mensen worden wantrouwend naar elkaar.  

Ouders worden van kinderen gescheiden. Bij gescheiden ouders betekent dit dat één van de (gezonde) ouders zijn of haar kind niet mag áánraken. Wie weet voor hoe lang. Het kind toegang ontzeggen tot een van de ouders wordt, in echtscheidingen, inmiddels als mishandeling beschouwd. En hoeveel samengestelde gezinnen zijn er inmiddels?  

Oude mensen worden alleen gelaten in hun nadagen. Raken hun zelfbeschikking kwijt of ze wel of geen bezoek willen ontvangen. Sterven zonder nabijheid en een zachte omarming. Terwijl die laatste fase zo ongelofelijk mooi en belangrijk is. 

De overheid doet dat onder het mom van ‘zorgen voor onze volksgezondheid’. 

Maar is zorgen voor onze Volksgezondheid niet ook het zorgen voor een samenleving waarin vitaliteit ontstaat? Waarin mensen sterk zijn en weerbaar, elkaar beminnen en begroeten en in diversiteit omarmen? Waarin mensen samen-leven.  


De JA beweging

Sinds 2002 (de dood van Pim Fortuyn) heb ik mij afgewend van de politieke arena (waar verschillende mensen mij van kennen ;-)) en richt ik me uitsluitend op waardecreatie. Ook in bestuurlijke context, dwars door politieke voorkeuren heen. 

De JA beweging. Versterken wat goed gaat. Vitaliteit opzoeken en bekrachtigen. Dat werkt.  In mijn Great Place To Live edities (2005-2010) kun je er van alles over lezen. In de projecten erna (Nieuwe Oude Dag, Gezonde Wijk, Bank van Waarde) hebben we alles in praktijk gebracht.  

Ook mijn energetisch werk is hierop gericht: Wat is de bron van vitaliteit? Hoe versterk je dit en laat je lós wat niet dienend is. Dát is leiderschap.  

Ik heb daarin prachtige resultaten gezien. Die verschillen overbruggen. Juist omdat het de essentie weerspiegelt. Waarde creëert. Mensen willen dat ook graag, het geeft veel veerkracht en plezier. Met klinkende resultaten.


De weerbarstige werkelijkheid  

Het beleid van de overheid laat helaas  iets anders zien. Daarin wordt juist alles geïnstitutionaliseerd en moet voldoen aan een bepaalde norm. Norm. Waar aan je moet voldoen, maar die meestal geen ruimte geeft om jezelf te zijn.  

En authenticiteit, dat is nu nét wat mensen, projecten én een land een ziel geeft. 

De norm wordt nu 1,5 meter. Ik had me nooit kunnen voorstellen dat ik in een situatie zou komen waarin de overheid mij verbiedt een ander mens te knuffelen en zich daar nog op laat voorstaan ook. Desnoods de wet aanpast.  

De onzichtbare vijand. Waarin mensen elkaar inmiddels aanspreken ‘Jij mag niet gaan zeilen, want als er iets gebeurt, dan pak je een bed van de IC. Dus je bent asociaal als je dat doet’. We spreken over gezónde mensen.  

Hebben we óóit gezegd tegen mensen die teveel roken, drinken, suiker eten óf gevaarlijke sporten beoefenen: ‘Dat mag niet. Als jij iets krijgt, pak je een bed van de IC en dat is asociaal’. Want er is niet genoeg zorg capaciteit'. Zoals er nu wordt gezegd: ‘Mensen die tóch knuffelen, mogen geen bed op de IC als ze Corona krijgen’. What happenend?  

We kunnen dit beleid gaan bediscussiëren, over de waarheid van feiten twisten en er telkens een ander perspectief tegen-over zetten. Maar daar doel ik niet op.  

Ik vraag me wel af, wat staat hier vanuit de overheid tegenover?  Tegenover deze verregaande repressie en controle.  

En de creatie van de wereld die wij wensen 

Waar wordt geïnvesteerd in vertrouwen, in vrede en een liefdevolle samenleving? Waar leer je in deze warboel je integriteit hoog te houden? Waar leer je op te staan voor deze waarden en vorm te geven aan het leven en onze samenleving?  

Burgerparticipatie. De inclusieve samenleving. Zelf verantwoordelijkheid nemen.Samen-Doen. Daar waar de overheid haar mond van vol heeft.  

Waar leer je op deze niveaus leiderschap te ontwikkelen? Waarin je jouw (professionele) leven vorm geeft. Met impact op onze samenleving. Wíj geven dit toch vorm? Samen. 

Waar investeert onze overheid in deze beweging?En ... waar investeren wij zélf in deze beweging. 

Iedere stap is de eerste. Iedere stap geeft vorm. Iedere stap kan ons menselijk bewustzijn en waardigheid vergroten óf verkleinen. Iedere stap kan de ruimte voor liefde vergroten of versmallen.  

Wees je bewust van jouw cirkel van invloed. 

De resonantie van wat je doet, ieder woord dat je spreekt. De intentie waarmee je onderneemt.  

Maakt het verschil. 

* Dit artikel is gepubliceerd in Signs of Time * mei 2020 de nieuwsbrief van Noor Bongers 

1. Esther Kokmeijer op reis  

Kijk! Vuursteen

Ik liep op het strand
En vond een steen
Kijk! Vuursteen! zei ik

En stopte het bij me
Later wilde iemand iets
En ik zei, ik heb wel iets bij me 

Om mee te snijden
En gaf hem mijn voorwerp
Als uit gewoonte, vanzelfsprekend

Hij sneed wat zeewier
Ik nam het weer aan
En zag

Dat het precies in mijn hand paste
Alle kuiltjes passend bij mijn vingers
Het leek voor mij gemaakt

In het tijdperk van steen
Om nu weer te vinden
Daar, waar de tijden elkaar raken

Is de cirkel weer rond

Liefde 

Intiem inzicht in de Liefde

ChiaraBautista

Liefde geef je samen vorm.
In verbinding. Van hart tot hart. Die connectie is een bedding voor de Rivier der Liefde. En die rivier stroomt. Soms hard.

Van de ene op de andere dag was hij uit contact gegaan. Wel nog heel veel liefde, maar geen contact. Alleen een app, geen ogen, geen gezicht. Geen connectie. En ik was reddeloos verloren. Mijn geopend hart zwol op, pulseerde, en de liefde zonder (zijn) bedding joeg naar alle kanten. Maar géen contact. Wat te doen met zoveel Liefde? Ik werd natuurlijk woedend, op hem.

Natuurlijk werd ik woedend op hem. Hoe durft hij! Zomaar de Liefdesstroom te stagneren! Liefde kent wel duizend vormen en alle duizend geef je samen vorm. Tenminste, dat is mijn idee ...

Er volgde een zeer interessante bespiegeling met vriendinnen over de Liefde zelf. Het stroomt in connectie mét elkaar, maar alleen als je zélf bent verbonden met jouw eigen Bron van Liefde. Het verzorgen van 'een bedding' is een super masculien gegeven. Een masculiene kwaliteit, structuur aanbrengen, creëren van een context waarbinnen het feminiene stroomt en tot bloei komt. Ik vertrouwde op mijn geliefde en zijn masculiene kwaliteit verzorgde de bedding van onze liefde.

Weer 'op mijzelf' is het aan mij om mijn masculiene kwaliteit in te zetten. Om de bedding te verzorgen zodat mijn Rivier der Liefde weer mooi stroomt. De Liefde is er niet minder om. Toch ging daar ook iets mis want ik merkte dat mijn hart gesloten raakte. Dat mijn liefde wel overal stroomde, maar het contact met een man vond ik toch moeilijk. Contact vond ik eigenlijk opeens in alles moeilijk. Ik verstilde. Ik verzachtte. Ik keerde terug naar mijn bron. Mijn bron van overvloed.

Ook de Liefde kan zich eenzaam voelen als ze niet in contact en verbinding staat.
En tóch .... je bent niet minder liefde dan. Je bent nog steeds 100% LIEFDE. You're made from it!

de bron van Liefde

Later die week ontving ik een vriend. We deden een sessie samen, energetisch werk, healing. Je weet wel, toveren ; )) met Liefde natuurlijk. Hij liet zijn essentie en spirit helemaal in zichzelf toe, in álle vezels, in het ruggenmerg, in ál zijn cellen. Hij wérd zijn essentie. Hij verzachtte en opende zich. In contact met zijn heilige bron. Ook hier verzorgde zijn eigen masculiene kwaliteit de bedding, de rots, waarin de bron zich ontspruit. Zodat hij zíjn bron kan ontvangen .... als begin van de Rivier der Liefde .... die stroomt!

Ik vroeg hem contact met mij te maken. Vanuit zijn derde oog, de plek van het hogere hart (net iets boven het hartchakra) en zijn eerste chakra. Ik deed niets, ik ontving. BAM! Wat een prachtige bak licht en warmte kreeg ik. Heerlijk. Het verwarmde me helemaal. Ik ontving Liefde. Ook hij voelde dat zijn energie, zijn liefde werd ontvangen. Hemels.

Daarna vroeg ik hem zijn energie weer terug naar zichzelf te brengen. Ging goed. Of toch? Zijn derde oog bleef kijken of het wel goed was gegaan. Wellicht was er toch ook iets van dat ik had moeten reageren of iets teruggeven? Allemaal lijntjes van attachment. Die, als je niet oppast blijvend zijn en haakjes slaan naar afhankelijkheid van elkaar. Dus we werkten nog even tot alles echt los was.

En zijn energie weer helemaal in zichzelf was. En daar ontdekte hij,
dat het nu toch nét iets minder was, dan eerst. Minder vervuld.
Een gevoel van afgescheidenheid.

In connectie geef je Liefde vorm.

Het vroeg specifieke aandacht om zijn eigen bron weer in álle facetten toe te laten.
Je ontvangt jouw bron in alle cellen in je lichaam.
Je ontvangt De Liefde zelf.

Daar is geen te kort.

1Love sticker van Jasper Springeling

Het is zo bijzonder. We hebben de sessie afgesloten en de ruimte gegeven waarin het helend werk kan plaatsvinden. De volgende ochtend werd ík echter wakker met een gevoel van gemis en te kort. Ik ontdekte dat ik een grote behoefte had om óók contact te maken. Ik had óók uit willen reiken. Ik had óók ontvangen willen worden. Ik had óók nog dat samen willen doen. Geven én ontvangen.

Ik kwam tot de conclusie dat mijn hart op slot zat. Dat ik moeite had gehad om mijn hart te openen en Liefde te géven. In vertrouwen ontvangen te worden. Ook zonder dat vertrouwen overigens, puur om het geven vanúit vertrouwen. Kortom, angst afgewezen te worden had mijn hart gesloten.

Ik stelde voor de oefening nog eens te doen met twee stapjes verder; Ik maak contact met mijn bron en vanuit daar maak ik contact met hem, hij ontvangt. Ik breng de energie weer helemaal terug naar mijzelf. Geen 'restjes' achterlatend en ook in mijn eigen lichaam geen 'leegtes', maar pure vervulling met Liefdesenergie. Daarna maken we sámen contact, waarin we beiden geven en ontvangen. Dit kun je nog versterken met 'verbonden ademhaling'.

Als hij uit-ademt, stuurt hij energie vanuit zijn eerste chakra naar mij toe, ik ontvang dat in mijn eerste chakra terwijl ik in-adem, neem het mee naar boven naar mijn hart, daar géef ik deze energie aan zijn hart, terwijl ik uit-adem, hij ademt dan in. En zo doe je dit een tijdje. Het werkt heel helend. Het maakt los wat vast zit. Het opent je energetisch systeem (Do! Try this at home!).

En zo deden we dit. Hij in Rotterdam. Ik in Arnhem. Aan de telefoon.
Zo heerlijk dat energetisch werken zo gemakkelijk is.
Als je weet wat je moet doen ; ))

Het duurde denk ik een half uurtje.
Waarin mijn hart zich weer opende en ik weer vrij kon ademen.
Er waren tranen gekomen en een diep diep loslaten en openen, vrij kunnen geven. Puur.

Liefde geef je samen vorm.
Deze Liefde is dus on-persoonlijk.

Het is de Liefde zélf die vorm krijgt, in een pure connectie met elkaar.
Los van afhankelijkheidsdraadjes of gevoelens van te-kort.

Een Pure connectie, waarin de Liefde stroomt.
Beiden verbonden met je eigen bron. Dát is essentieel.

Ook om na de sessie (of welke andere gelegenheid dan ook) weer helemaal naar terug te keren. Waarin je jouw Bron van Overvloed, van Liefde, weer volledig toe laat in jezelf.

Jij bent Liefde.
Meer dan een rivier doet vermoeden ....

me in 2010, your key to Love

En raad eens, het contact met mijn ex-lover is ook weer tot stand gekomen.
Al moet ik eerlijk zeggen, dat ik dát heb afdwongen.

Een grenzeloze woede mij eerst overspoelde voordat ik mijn eigen bedding weer vond.
Mijn zachtheid. Mede doordat het hém lukte in Liefde te blijven staan.
En mijn storm te aanvaarden.

We kunnen nu de relatie een andere invulling geven.
Vrijheid, Liefde en Ademruimte.


Zoals ik al zei, Liefde geef je samen vorm.

In ál haar facetten.

Carry me 

* * *

Ook zo'n sessie doen?
Neem contact met me op >> licht [apenstaart] noorbongers.nl
Lees meer over mijn Leergangen en helend werk op Powerplay.academy.