Ik deed het raam open en er zat een grote bij helemaal verfrommeld in de sponning gedrukt. Hij leefde nog wel. En knipperde met zijn oogjes. (dat dacht ik natuurlijk!) Ik zat te kijken en bedacht me dat ik de bij wel eens kon redden. Ik pakte een grote lepel honing.
Toen gebeurde er iets wonderlijks. Er kwam een tongetje uit de bij van wel een centimeter (!) dat hij in de honing doopte en hij zoog. Hij zoog zich helemaal vol. Het duurde wel twee minuten. En de bij kreeg langzaam weer vorm. Hij werd dikker. Zijn vleugeltjes rekten zich uit. Hij zwol op.
Toen besloot de bij dat hij genoeg had gehad. Hij aarzelde wel erg met wegvliegen. Want zo dicht bij de bron van voedsel was hij natuurlijk niet eerder geweest. Of geeft een bloem ook zoveel honing? Fijn hoor. Een bij redden. En de honing weer terug geven ; )
verhaaltje uit 2005
Geen opmerkingen:
Een reactie posten