Ik keerde terug naar Noorland. Het land waar ik mijn 30e verjaardag vierde, in september. Iedereen dacht dat ik echt jarig was. Het was na het seizoen op de Parade, waar ik een van de dames van de Episodes was. Mijn vrienden waren er. Ook die uit Brasil. Het is er heerlijk. Het einde van de wereld. We maakten er een tochtje langs het beekje de Noor. En dronken uit de bron.
We sloegen ons kampje op. De jongens gingen meteen hout zoeken, de meisjes maakten het gezellig. Er was zon. Het stormde. We deden Stille Disco. Wat ze daar heel vreemd vonden. Want ..... dan kun je elkaar toch helemaal niet horen! Grappig, wat als je de hoofdtelefoon afzet, kun je elkaar juist heel goed horen. De vreemdelingen uit de buurt waren er ook. Die hoorden daar. In Limburg zorgen ze voor elkaar.
Ook het studentenkoor uit Wageningen. Op mijn feestje. Ze zochten een tenor, en of ik er ééntje was. 'Nou ........ nee'. Maar 't was ingefluisterd door mijn vriendinnen want die vonden het feestje echt té Noor!
Het was heerlijk. En gisteren was ik er weer. Vrediger dan ooit. De eerste lentedag. Zonnig, de wereld nog in stille ontwapening, knisperend. We hoorden de specht en zagen de specht. Rustten uit op een bankje waarin ik me wentelde in de zon en genegenheid. Het was stil. Het uitzicht weids.
Iedereen lachte en was vrolijk. Heel weinig mensen kwamen we tegen. En iedereen zei gedag. Iedereen dronk een biertje op het terras op het pleintje. Wat doe ik toch in Rotterdam? In de grootstedelijkheid. Waar de mensen onvriendelijk zijn en het altijd druk is en vervuild. In Rotterdam zijn mijn vrienden. En lacht in de zon ook iedereen!
En ik kan op reis. Iedere keer een ander stukje Noorland vinden. En ga ik hier af en toe naartoe. Drink bronwater uit het beekje de Noor en voel me weer helemaal verkwikt. Noorwater drinken. Fris en helder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten