Verleidelijke dames in een burka

Ik kijk wederom uit over het meer. Dit maal met een klassiek muziekje op de achtergrond, live piano, beetje jazzy, obers in pak en palmbomen om mij heen. De wolken zijn mistig en verdikt, als een landschap van bergen in de verte. Je zou er gedichten van gaan schrijven. Alles lijkt verstilt.

Ook opvallend. Veel chique moslims hier, waarvan sommige geheel in burka met alleen de ogen open gelaten, lopen heel trots en elegant hand in hand met hun man. Met pumaatjes onder de burka. Hippe zonnebrillen. Én een vrouw met een Burberry hoofddoek met bijpassend burka met Burberry randje onderaan. (!) De rijke olielanden beleggen hun geld in het veilige Zwitserland. Zijn wij ook meteen veilig omdat hun geld dichtbij ons is.

En ook gekke, vrije mensen hier, meer dan in Vevey (ben nu in Montreaux) en gekke gezinnetjes die overal vandaan lijken te komen. Met nóg vreemdere hondjes. ggrrrrr. hhrrrggrrr doen de kleine hondjes tegen elkaar. Maar dat is dan ook het enige onvertogen woord dat je hier hoort.

* * hij leidt haar naar een bankje, ze gaat met haar hoofd naar het meer gericht zitten. Zodat niemand ziet hoe ze haar hoofddoek voor haar mond weghaalt en een lik neemt van haar ijsje * *

De verleiding is te groots met die dames in een burka. Parelrandjes, zijden stoffen, knisperend. Zelfs ik, kan alleen nog maar aan sex denken. Je ziet haar ogen, met kohl omrand. Je wil haar mond zien, haar benen, haar voeten strelen. Zou dat de échte reden zijn? Want wie O wie vraagt er nu eigenlijk om een burka?? Ik lees overal dat Allah (zijn naam is groot) het niet is. Dus wie dan wel?

De vrouw is een geheim. Het geheim van een man.
Of, blijven ze liever het geheim van zichzelf?

kijk voor prachtige foto's van meisjes in Burka naar de serie Sisters van Martine Stig. Waarbij ik graag opmerk dat op het moment dat zij de foto maakt, zij roept: "Smile!". Zie hier het resultaat ; ) (even vergroten)

Een stukje Burning Man in Zwitserland

In het onberispelijke Zwitserland is alles schoon en mooi. Geen onvertogen woord, geen schreeuwende mensen en kinderen, je wordt met alle egards benaderd, vriendelijk en met aandacht. Heerlijk vertoeven in je eentje. Verwonderen langs dat hele schone meer.

Meer. Meer. Meer. Ik krijg geen genoeg van dat meer! De weidse vergezichten, de rust, de ruimte, de bergen in de verte. Het water, altijd een metafoor. Want ook wij zijn als een druppel in het universum. En een druppel maakt het niet uit waar hij is, in een wolk, als regen, waterdamp, als een woeste golf of het kalme meer. En de kalmte van het meer doet zoveel goed als je zelf de stilte zoekt.

En opeens .... zag ik hier een stukje Buring Man. Plotseling. Heel mooie gesitueerd aan het meer, een freak die zijn wensen heeft gestold tot een eeuwigdurende beweging. En iedereen kijkt en verwonderd zich.

En ik bedacht me. Er zouden eigenlijk overal stukjes Burning Man moeten zijn. Dat maakt het leven zoveel leuker!! In september verzamelen 50.000 mensen zich in de Nevada woestijn om geheel zelfvoorzienend een onvoorstelbaar feest te maken. Met lampjes, lichtjes, de wildste fantasieën. Omdat ze daar (zeker in Amerika!) eindelijk zichzelf kunnen uitleven, on begrenst de schoonheid van het leven willen vieren.

En de meest waanzinnige ideeën tot uitvoering willen brengen.
Fijn om dat in het gewone leven tegen te komen.

speciaal daarom, voor jullie, naast een foto van het beeld aan het meer, een foto van mij op Burning Man.

Het onberispelijke Zwitserland

Nu weet ik waarom de musjes wegtrekken uit Nederland. Er is helemaal geen gras! Ze noemen ze toch gras-musjes? Hier zitten ze de hele dag in het gras.

Er zijn ook allemaal kunst-stukjes gemaakt van bloemen en planten. Zo zag ik een uil, een grote pauw, het St. Peppers Lonely Heart tafereeltje en nu een soort iglo in opbouw van plantjes, waar de musjes naar toe vluchten als een boot teveel lawaai maakt.

Het zou ook kunnen zijn dat de musjes bij ons wegvluchten omdat er structureel teveel lawaai is. En ze bovendien geen kunstige toevluchtsoorden hebben waar het goed toeven is ; )