Ik spreek vaak af op de Euromast. Een toeristisch, door Rotterdammers vergeten plek waar het goed toeven is. Vooral als de toeristen elders zijn. Het weidse uitzicht geeft zo een weids perspectief dat gesprekken als vanzelf een hoger niveau krijgen ; ) wat leidt tot meer essentie. Én verwondering. De grootse haven en stad aan je voeten. Het is net als bij de zee, daar botsen je gedachten nergens tegenop waardoor ze alsmaar mooier worden. Zorgelozer en puurder. De Euromast heeft nog als voordeel dat je allerlei anekdotes over de stad kunt vertellen. De ontwikkelingen, de toekomst, de leuke weetjes, stiekeme plannen ; )
Laatst was ik er weer. Met Youssef afgesproken over zijn stage bij Great Place to Live. Hoe dat was. Hoe dat zou kunnen worden. Het was op Hemelvaartsdag. Eigenlijk een vrije dag. Maar hij is Moslim en mijn religie is altijd. Dus het was een goed moment. Het werd een heel boeiend gesprek. Het werd steeds drukker. Bussen mensen hadden zich verzameld om het uitzicht te bezien. Vele talen om ons heen. Uiteindelijk wilden wij weg. Er stonden minstens 50 mensen te wachten op de lift! Het was geen doen. Dat vonden zij ook, van de Euromast: 'Er mogen bij hoge uitzondering mensen onder begeleiding met de trap naar beneden, dit duurt ongeveer 10 minuten'. 'Jaaaaa!' zeiden 30 mensen (!) en met zijn allen liepen we de trap af.
De trap??? Een zeer ouderwets stalen trappenhuis met open treden dat direct in de schacht van de Euromast was gehangen, met een peilloze diepte ernaast. Spannend!!!!!! Het duurde meer dan 10 minuten. En we hoorden dat eens per jaar de NK (Nederlands Kampioenschap) Trappenlopen hier werd gehouden. Op én af. Wauw! Ik wist dat helemaal niet. De hoogste trap van Nederland leent zich natuurlijk het beste voor dit ongewone kampioenschap.
En ik vroeg mij af. Stormt iedereen dan tegelijk die trappen op? Of gaat het per interval en kan je elkaar dan inhalen op die trappen, of juist niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten