woensdag 16 januari 2008

Tussen de rommel en het universum


Iemand stelde mij aan iemand voor. Voor Great Place to Live. Hij kon bladen maken. En toevallig maak ik er één, dus hulp is altijd welkom. We mailden en spraken af. Hij zei nog ‘als je geen bezwaar hebt tegen rommel, ben je van harte welkom bij mij thuis’. Nu ben ik zelf een enorme sloddervos dus ik had geen bezwaar.

Aangekomen in het Huis aan de Rivier belde ik aan. De deur ging open. Een aardige grote, beetje vreemde meneer deed open. Ik keek naar binnen. Er was nog net één héél klein paadje vrij dat ergens naar toe leidde. Overal stapels stapels stapels boeken, papieren, paperassen. Stapels. Oneindig grote stapels die in de war waren. Ik had dat nog nooit gezien.

Er was een heel klein plekje op de bank. Waar ik nét inpaste. Ik zat rechtop. Durfde mij eigenlijk niet meer te bewegen. Keek rond. Hij zette thee. Alles was schoon, dat wel, niet vies. Maar al zijn herinneringen en toekomstige visies overvielen mij volledig en ik wist absoluut niet meer wat te doen. Ontredderd keek ik om me heen en riep het universum te hulp ‘Help! Wat moet ik doen? Hoe kan ik hem tegemoet treden? Dit wordt niks zo. Doe iets!!’.

Ik pakte een boekje van de bank, sloeg het op een willekeurige bladzijde open en las: “Oh wee hij, diegene die enkel zijn aandacht richt op de onoogelijkheden van de mens en zichzelf overlaadt met een rugzak vol narigheid omdat hij al deze onvolkomenheden als ballast laat zijn voor zijn eigen geest. En Oh, edelmoedig is diegene die uit deze hele berg juist die éne kwaliteit naar voren haalt, die verscholen zat achter al het andere, en dit het element laat zijn dat richting geeft”.

Hij kwam terug met thee. En ik zei opgewekt: ‘Goh, wat een brede interesse heb je’. Waarop hij zei: ‘Nou, dat valt wel mee’. En we kregen een gesprek over menselijke ontwikkeling, de maatschappij en sociologie. En, we hebben zelfs het hoefijzer (dat ik tot mijn schrik met de punten naar beneden zag hangen) een plaatsje gegeven bij de deur. Met de punten omhoog zodat het geluk kon brengen. Echt zoals het hoort ; )

verhaaltje uit 2006

Geen opmerkingen: