Ik ga naar de bakker. In Rotterdam, de Marokkaanse bakker met het heerlijke brood. Het is zomer. Ik heb het naar mijn zin. Opgewekte lach, hoge hakken en glinsterende ogen. Ik loop naar de toonbank en de meisjes achter de toonbank lopen weg. Iets doen in de bakkerij. Iets pakken.
Naast mij staat een vrouw. We staan eigenlijk vlak bij elkaar, In de grote bakkerij waar ook een aquarium staat. We wachten rustig. Iedereen is blijkbaar bezig. Er gebeurt niets en de zon schijnt buiten, alles is kalm en zwoel. We worden ons gewaar van onze aanwezigheid.
Ik kijk opzij. Ik zie haar. Zij ziet mij. Ik in zwierige zomerjurk, glinsterend wit met blauw motief, pofmouwtjes en diep decolleté, rode lippen in een glimlach. Zij, geheel in het zwart, haar schoonheid totaal verborgen onder een gewaad, alleen haar ogen zichtbaar, waardig. Lachend!
Oh wow! Wat een heerlijk erkenning. 'Kijk jóu nou!', 'Ja! Kijk jóu nou!' Wauw, dat wij hier samen kunnen zijn. Het tóppunt van diversiteit en alle twee volkomen vrij. Twee vrouwen naast elkaar bij de bakker. De één kiest voor dit, de ander voor dat.
We zeiden niets... en genoeglijk keken we weer voor ons uit. In onze nopjes.
Het duurde best een tijdje voordat iemand kwam.
Wat een rijkdom.
ps. dit vond plaats in ± 2008 en ik vertel het best vaak. Tijd om te posten, ik heb ook een mooie foto van mij met die jurk, maar dat zou een vertekent beeld geven, daar kijk ik heel anders. Daarom deze, uit 2015. Kijk voor lachende dames in een burka op Sisters! en deze fantastische foto
pps. Ik schreef eerder de post Verleidelijke dames in een Burka
